Jasnogórski Stanisław (zm. 1638), kuchmistrz koronny za Władysława IV. Wywodził się z niemieckiej rodziny Lichtenberg. Ojciec jego Jan otrzymał nobilitację od cesarza Maksymiliana II. Szlachectwo to aprobował Stanisławowi za zgodą sejmu w r. 1601 Zygmunt III. Nie wiadomo, kiedy J. zjawił się na dworze polskim, najprawdopodobniej przybył z królową Anną, w której służbie następnie pozostawał. Po jej śmierci przeszedł w służbę królewicza Władysława, który w r. 1633 mianował go kuchmistrzem koronnym, przywilej na tę godność otrzymał jednak J. dopiero w maju 1634 r. Trudno stwierdzić stanowczo, czy J. sprostał swemu zadaniu. Nieporządki przy uczcie weselnej z okazji ślubu króla z Cecylią Renatą w r. 1637 świadczyłyby raczej o tym, że nowy kuchmistrz nie miał dość silnej ręki. W każdym jednak razie godność ta zapewniła mu poważanie na dworze, a zdaje się też, przyczyniła się do zwiększenia jego majątku. Żonaty z Zuzanną Kochanowską, stracił ją w r. 1636. Sam zmarł 9 I 1638 r. w sile wieku.

Boniecki; – Listy Władysława IV do Krzysztofa Radziwiłła, Wyd. A. Muchliński, Kr. 1867 s. 93; – B. Czart.: rkp. 390 (Memoriale Radziwiłła 27 III 1633 i I 1638); AGAD: Metryka Kor. 180 k. 297.

Władysław Czapliński